Два друга/Երկու ընկերները

Ռուսերեն

Однажды два друга поспорили, и один из них дал пощёчину другому. Последний, чувствуя боль, но ничего не говоря, написал на песке:

— Сегодня мой самый лучший друг дал мне пощёчину.

Они продолжали идти, и нашли оазис, в источнике которого решили искупаться. Тот, который получил пощёчину, стал тонуть, но друг его спас. Когда он пришёл в себя, написал на камне: «Сегодня мой самый лучший друг спас мне жизнь».

Тот, кто дал пощёчину и который спас жизнь своему другу спросил его:

— Когда я тебя обидел, ты написал на песке, а теперь ты пишешь на камне. Почему?

Друг ответил:

— Когда кто-либо нас обижает, мы должны написать это на песке, чтобы ветры могли стереть это. Но когда кто-либо делает что-либо хорошее, мы должны выгравировать это на камне, чтобы никакой ветер не смог бы это стереть.

Թարգմանություն

Մի օր երկու ընկերներ վիճում էին, և նրանցից մեկը ապտակեց մյուսին։ Վերջինս, ցավ զգալով, բայց ոչինչ չասելով, ավազի վրա գրեց.

Այսօր իմ լավագույն ընկերը ապտակեց ինձ։

Նրանք շարունակեցին քայլել և գտան մի օազիս, որի ակունքում որոշեցին լողանալ։ Ապտակ ստացողը սկսեց խեղդվել, բայց ընկերը փրկեց նրան։ Երբ ուշքի եկավ, մի քարի վրա գրեց. «Այսօր իմ լավագույն ընկերը փրկեց իմ կյանքը»:

Նա, ով ապտակել և փրկել էր իր ընկերոջ կյանքը, հարցրեց նրան.

«Երբ ես քեզ վիրավորում էի, դու գրում էիր ավազի վրա, իսկ հիմա գրում ես քարի վրա։ Ինչո՞ւ։

Ընկերը պատասխանեց.

«Երբ մեզ վիրավորում էն, մենք պետք է դա գրենք ավազի վրա, որպեսզի քամիները ջնջեն այն։ Բայց երբ ինչ-որ մեկը լավ բան է անում, մենք պետք է այն փորագրենք քարի վրա, որպեսզի ոչ մի քամի չկարողանա ջնջել այն։

Թողնել մեկնաբանություն

Design a site like this with WordPress.com
Get started